en ondanks hun angsten, zorgen en verdriet. Hij doet dat niet met een wetenschappelijk betoog, maar met rake columns, liedteksten, gedichten en korte overdenkingen: allemaal speldenprikken en knipogen die je willen helpen om het leven voluit in te drinken. In de herkenbare teksten lopen ernst en humor – net als in het leven van alledag – dwars door elkaar heen. Favier komt uit bij een verwondering die zeer besmettelijk is, namelijk over een God wiens liefde steeds weer sterker blijkt te zijn dan je dacht.