sporen in haar ziel. Ze vlucht in een wereld van drugs, alcohol en relaties, die haar voor even helpen te vergeten dat ze ongewenst is. Haar verlangen naar echte liefde en acceptatie lijkt een illusie. Ze is kwaad op alle mannen en zal bewijzen dat ze allemaal rotzakken zijn. Ze sluit weddenschappen af om te laten zien dat ze elke getrouwde man kan krijgen.  Uiteindelijk wil Tamara alleen nog maar zo snel mogelijk dood. Ze schrijft een afscheidsbrief en rijdt naar het huis van haar vader om hem nog één keer te zien. Het gaat anders dan ze zich heeft voorgesteld. Haar vader heeft bezoek van een vriend, waardoor haar leven een drastische wending krijgt.  Wilkin van de Kamp: ‘Het meisje dat niemand wilde’ is een hartverscheurend verhaal, maar bovenal een verhaal van hoop. Ook al wilden haar ouders haar niet, God wilde haar wel. Tamara heeft gekozen om het pad van vergeving in te slaan. Desmond Tutu heeft gezegd: ‘Het pad naar vergeving is niet gemakkelijk. Op dit pad moeten we door de modderbanken van haat en woede waden en onze weg door verdriet en verlies vinden.’ Tamara is deze weg gegaan. Het stempel ‘ongewenst’ is uitgewist.