in als een bange man die zich geen raad wist met de verhouding tussen geloof en wetenschap. Brieven en memoires van Van Gelderen onthullen hoe principieel en genuanceerd hij dacht, waarom hij volhield en hoe het kwam dat hij in 1926 in een soortgelijk conflict anders koos dan zijn predikant J.G. Geelkerken. Honderd jaar later valt op hoe weinig de argumentatie rond schepping en evolutie is veranderd. Dat Van Gelderen voluit deel uitmaakte van de toenmalige academische wereld blijkt uit andere bronnen in deze uitgave. Ze bieden een fascinerende inkijk in de wereld van semitici en bijbelwetenschappers in de eerste helft van de twintigste eeuw.