gaat over verhuizen. Dat kan best spannend zijn, om de plek die je altijd thuis hebt genoemd te verlaten. Maar het gezin uit het verhaal komt erachter dat het vooral de mensen om je heen zijn die zorgen dat je je echt thuis voelt. Het verhaal is al even prachtig vertaald door Jaap Robben.

Uit het juryrapport van de Griffeljury: 'De toon van het prentenboek is prettig ingetogen en koesterend; het taalgebruik zacht. 'Thuis is de buurvrouw die in het donker een lampje met je deelt.' De diepe aardse kleuren geven een prettig inclusieve sfeer en passen bovendien prachtig bij het universele gevoel dat het verhaal verwoordt. De boodschap van Stephanie Parsley Ledyard is in zijn eenvoud aangenaam geruststellend. Het
missen is verdrietig, maar in het nieuwe huis vindt het meisje snel weer het spannende, het herkenbare en dat komt allemaal doordat ze er woont met de mensen van wie ze houdt, want: 'Samen zijn we thuis.''